Edmund Leon Gryglewicz urodził się 6 grudnia 1906 roku w Raciborzu. Był synem drogisty Leona i Praksedy z domu Szmyt. Brał udział w trzecim powstaniu śląskim, przez co gimnazjum ukończył dopiero w 1925 roku. Po podziale Górnego Śląska w 1921 roku cała rodzina Gryglewiczów została wysiedlona z Raciborza i zamieszkała w Katowicach-Dębiu.
Na studia medyczne pojechał do Poznania, gdzie uzyskał dyplom lekarza w 1934 roku. Wrócił na Śląsk, gdzie leczył na oddziałach chorób wewnętrznych. Zaczął się specjalizować w pionierskiej wówczas dyscyplinie – chorobach zawodowych.
W 1937 roku został ordynatorem Oddziału Chorób Wewnętrznych Szpitala Hutniczego Przemysłowej Kasy Chorych Zakładów Hutniczych Spółki Akcyjnej Giesche w Szopienicach oraz lekarzem hutniczym zakładów cynkowych Spółki.
Na początku roku 1942r., w trakcie okupacji hitlerowskiej, został aresztowany przez gestapo. Został jednak zwolniony z więzienia i otrzymał pozwolenie na dalszą praktykę lekarską w zakładach hutniczych.
W latach 1950-1960, poza pracą lekarza przemysłowego był ordynatorem oddziału chorób wewnętrznych i zawodowych Szpitala Miejskiego nr 7 w Katowicach. Jako lekarz przemysłowy Zakładów Metali Nieżelaznych pracował przez 30 lat. W 1960 roku doprowadził do otwarcia wzorowego Zakładu Leczniczo-Zapobiegawczego, przy ul. Korczaka. W tym samym roku zrezygnował z ordynatury aby całkowicie poświęcić się medycynie przemysłowej.
Po wojnie w Szopienicach zorganizował pierwsze w województwie katowickim sanatorium dzienne przy Zakładach Metali Nieżelaznych i laboratorium analityczno-toksykologiczne. Ponadto zainicjował budowę ambulatoriów lekarskich i urządzeń higieniczno-sanitarnych w podległych mu zakładach. Jest także autorem 24 artykułów z dziedziny medycyny pracy dotyczących ołowicy i orzecznictwa lekarskiego. Jego artykuły na temat ołowicy były pierwszymi po wojnie. Są to między innymi: “Kilka uwag w sprawie rozpoznania, profilaktyki i orzecznictwa ołowicy zawodowej“, “Zagadnienie profilaktyki ołowicy zawodowej w śląsko-dąbrowskim hutnictwie cynkowym i ołowiowym – wskazania na przyszłość“, które ukazały się w 1946 roku. Po dziewięciu latach badań opracował dysertację: “Zagadnienie ołowicy w Zjednoczonych Zakładach Metali Nieżelaznych z punktu widzenia lekarza przemysłowego“. Dzięki tej pracy 7 czerwca 1946 roku we Wrocławiu uzyskał stopień doktora medycyny.
Był również organizatorem i członkiem Lekarskiej Rady Naukowej przy Centralnym Zarządzie Przemysłu Hutniczego w Katowicach i wykładowcą na kursach dla lekarzy przemysłowych organizowanych przez tę radę w latach czterdziestych. Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Miejscowej Związku Zawodowego Pracowników Służby zdrowia, a także działał w Komisji Zdrowia przy Miejskiej Radzie Narodowej w Szopienicach.
Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia.
Prócz medycyny zajmował się także malarstwem, linorytem i fotografią. Zmarł 6 sierpnia 1971 roku w Katowicach.
Od 1994 roku w Szopienicach funkcjonuje “Fundacja Pamięć i Pomoc im. Doktora Edmunda Gryglewicza”, która ma na celu zabezpieczenie środków na utrzymanie i rozwój opieki geriatrycznej.